Czym jest kinaza kreatynowa?
Kinaza kreatynowa (CK), znana również jako kinaza fosfokreatynowa (CPK), jest enzymem odgrywającym kluczową rolę w przemianach energetycznych organizmu. Największe jej stężenia obserwuje się w tkankach o dużym zapotrzebowaniu na energię, takich jak mięśnie szkieletowe, mięsień sercowy oraz mózg. Fizjologiczny wzrost stężenia CK może występować po intensywnym wysiłku fizycznym, jednak szczególne znaczenie mają stany patologiczne odpowiedzialne za jego podwyższenie.

Całkowita aktywność kinazy kreatynowej składa się z trzech izoenzymów: frakcji MM pochodzącej z mięśni szkieletowych, frakcji MB (CK-MB) związanej z mięśniem sercowym oraz frakcji BB występującej głównie w ośrodkowym układzie nerwowym. Zaburzenia proporcji poszczególnych izoenzymów mogą wskazywać na różne procesy chorobowe, a ich oznaczenie pozwala na bardziej precyzyjną lokalizację źródła uszkodzenia.
Kinaza kreatynowa podwyższona
Najczęstszą przyczyną wzrostu aktywności CK jest:
- uszkodzenie mięśni szkieletowych na skutek urazu mechanicznego, intensywnego wysiłku fizycznego, dystrofii mięśniowych lub zapalenia mięśni
- napady drgawek,
- niektóre zabiegi operacyjne,
- przyjmowanie niektórych leków,
- zatrucia alkoholem czy tlenkiem węgla,
- choroby serca, takie jak zawał mięśnia sercowego, zapalenie mięśnia sercowego czy uraz serca,
- niedoczynność tarczycy.
W przebiegu masywnej destrukcji mięśni, jak w rabdomiolizie, aktywność kinazy kreatynowej może wzrastać do skrajnie wysokich wartości. Uwolnienie mioglobiny, będącej białkiem mięśniowym, może prowadzić do ostrego uszkodzenia nerek i wymagać natychmiastowego leczenia. Wzrost poziomu CK po wysiłku fizycznym może utrzymywać się nawet przez 24 godziny, a jego nasilenie zależy od intensywności ćwiczeń oraz stopnia wytrenowania pacjenta. W przypadkach niejednoznacznych wskazane jest powtórzenie oznaczenia CK po siedmiodniowym odpoczynku, celem potwierdzenia związku ze zwiększoną aktywnością fizyczną.
Kinaza kreatynowa a leki
Ważnym aspektem klinicznym jest wpływ leków na aktywność kinazy kreatynowej. Szczególnie statyny, stosowane w leczeniu hipercholesterolemii, mogą prowadzić do jej wzrostu. Nietolerancja statyn może manifestować się bólami mięśniowymi i osłabieniem, którym zwykle towarzyszy podwyższenie aktywności CK. Przekroczenie czterokrotnej górnej granicy normy może być wskazaniem do odstawienia preparatu i rozważenia alternatywnej terapii.
Kinaza kreatynowa a bóle mięśni
W praktyce klinicznej często pojawia się pytanie o związek pomiędzy kinazą kreatynową a dolegliwościami mięśniowymi. Podwyższony poziom CK może towarzyszyć bólom mięśni i ogólnemu osłabieniu, dlatego w diagnostyce różnicowej objawów ze strony układu mięśniowego oznaczenie poziomu tego enzymu ma istotne znaczenie.
Kinaza kreatynowa a nowotwór
Związek pomiędzy kinazą kreatynową a chorobami nowotworowymi jest rzadszy, lecz może występować w zaawansowanych przypadkach nowotworów z przerzutami do mięśni, a także jako efekt uboczny intensywnego leczenia przeciwnowotworowego.
Kinaza kreatynowa a nerwica
W zaburzeniach psychicznych, takich jak nerwica, nie obserwuje się bezpośredniego wpływu na poziom CK, jednak przewlekłe napięcie mięśniowe i mikrourazy mogą prowadzić do jego łagodnego wzrostu. W takich przypadkach interpretacja wyników wymaga uwzględnienia objawów somatycznych i psychicznych pacjenta.
Kinaza kreatynowa u dziecka
W populacji pediatrycznej podwyższone wartości CK mogą wskazywać na choroby wrodzone mięśni, takie jak dystrofia mięśniowa Duchenne’a, ale także pojawiać się przejściowo po urazach czy infekcjach wirusowych. Wysoki poziom enzymu u dziecka zawsze powinien skłonić do dalszej diagnostyki w kierunku chorób mięśniowych.
Kinaza kreatynowa obniżona
Obniżenie aktywności kinazy kreatynowej ma ograniczoną wartość diagnostyczną , chociaż może być obserwowane w przebiegu choroby alkoholowej wątroby oraz w reumatoidalnym zapaleniu stawów.
Oznaczenie kinazy kreatynowej oraz jej izoenzymu CK-MB znajduje zastosowanie w diagnostyce zawału serca, szczególnie w warunkach, gdy nie ma możliwości oznaczenia troponin sercowych. Oznaczenie masy CK-MB (tzw. CK-MB mass) jest bardziej specyficzne i czułe w wykrywaniu uszkodzeń mięśnia sercowego niż oznaczanie jego aktywności enzymatycznej.
Zaleceniem do oznaczenia kinazy kreatynowej jest występowanie objawów bólu mięśniowego i osłabienia siły mięśniowej, podejrzenie zawału serca przy obecności bólu w klatce piersiowej oraz monitorowanie leczenia statynami, fibratami czy neuroleptykami. Prawidłowa interpretacja wyniku wymaga uwzględnienia stanu klinicznego pacjenta, współistniejących chorób, przyjmowanych leków oraz niedawnej aktywności fizycznej.
Wysoka kinaza kreatynowa – leczenie
Znaczny wzrost aktywności kinazy kreatynowej wymaga każdorazowo szczegółowej oceny klinicznej. Leczenie zależy od przyczyny wzrostu – w przypadku przeciążenia fizycznego wystarcza zwykle odpoczynek, jednak w przebiegu chorób zapalnych mięśni lub rabdomiolizy konieczne jest wdrożenie leczenia przyczynowego, w tym nawodnienie i monitorowanie funkcji nerek. W przypadku działań niepożądanych leków, jak statyny czy neuroleptyki, leczenie polega na ich modyfikacji lub odstawieniu.
Pytania i odpowiedzi
1. Czy regularne stosowanie suplementów typu kreatyna lub BCAA może wpływać na wyniki CK, zafałszowując obraz stanu mięśni?
Suplementy takie jak kreatyna czy BCAA mogą minimalnie wpływać na poziom CK, ale rzadko powodują istotne zaburzenia obrazu klinicznego.
2. Czy istnieją choroby autoimmunologiczne, w których poziom CK wzrasta, zanim jeszcze pojawią się objawy mięśniowe?
W chorobach autoimmunologicznych, np. zapaleniu mięśni, twardzinie układowej (SSc), MCTD (zespół nakładania) podwyższony poziom CK może pojawić się wcześniej niż objawy ze strony układu mięśniowego.
3. Czy dieta niskowęglowodanowa lub ketoza mogą wpływać na podwyższenie poziomu CK z powodu zwiększonego katabolizmu mięśniowego?
Tak, dieta ketogeniczna lub niskowęglowodanowa może prowadzić do wzrostu CK z powodu zwiększonego zużycia białek mięśniowych jako źródła energii.
Bibliografia
Rudzki, S. (red.). (2020). Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Kokot, F. (2017). Diagnostyka różnicowa chorób wewnętrznych. Wydawnictwo Lekarskie PZWL.