Herpes simplex virus (HSV-1/2) IgG

Jakościowe oznaczenie przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów wirusa opryszczki zwykłej, HSV (ang. Herpes simplex virus). HSV, obecna nazwa systematyczna: HHV (ang. Human herpesvirus)  jest szeroko rozpowszechnionym w populacji patogenem powodującym zróżnicowane stany chorobowe. Bez względu na umiejscowienie zakażenia, wirus posiada możliwość pozostawania w długotrwałym stanie latencji (uśpienia), a następnie reaktywacji pod wpływem czynników zewnętrznych, jak: promieniowanie UV, urazy mechaniczne lub wewnętrznych: głównie spadku odporności. Reaktywacja prowadzi do nawrotu choroby. Wyróżniane są dwa typy wirusa: HSV-1 i HSV-2 (odpowiednio: HHV-1 i HHV-2), blisko ze sobą spokrewnione, lecz różniących pod względem atakowanych tkanek i objawów zakażenia. HSV powoduje generalnie zakażenia skórne i błon śluzowych, w przypadku HSV-1 umiejscowione na wargach i w jamie ustnej; w przypadku HSV-2, na narządach płciowych. Zakażenia u ludzi wirusem opryszczki są powszechne. Częstymi objawami  zakażenia HSV-1 są:  zapalenie gardła, rzadziej  zapalenie spojówek. Wirus wykazuje również zdolność zakażania układu nerwowego, utajenia w komórkach nerwowych i nawrotowych zakażeń w miejscach zakończeń nerwów. W 80% zakażenie przebiega w sposób bezobjawowy, jednak u osób z obniżoną odpornością (chorych onkologicznych, transplantologicznych i leczonych supresyjnie) może dochodzić do uogólnionego zakażenia i komplikacji zagrażających życiu (np. zakażenia mózgu lub wyprysku opryszczkowego). U noworodków zakażenie nabyte w trakcie porodu w drogach rodnych wiąże się z wysoką chorobotwórczością i śmiertelnością. W początkowych stadiach zakażenia poziom specyficznych IgG może być nieoznaczalny, a zaczyna wzrastać 1 – 2 tygodnie po wystąpieniu objawów zakażenia pierwotnego, z maksimum w  6 – 8 tygodniu. Wg innych źródeł, szerzej: od 2 do 12 tygodni od objawów, dla obu typów wirusa. W przypadku opryszczki narządów płciowych mediana odstępu serokonwersji  i objawów jest porównywalna dla HSV 1 i HSV 2, wynosząc nieco ponad 3 tygodnie (25 i 21 dni, odpowiednio). Poziom przeciwciał może obniżać się do poziomu nieoznaczalnego w okresach pomiędzy reaktywacjami. Oznaczenie znajduje głównie zastosowanie w potwierdzaniu serokonwersji powodowanej zakażeniem w przeszłości. Badania krwi wykonane zbyt wcześnie po zakażeniu mogą dostarczać wyników fałszywie ujemnych.

Obecność: przebyte w przeszłości zakażenie HSV. 

Przeciwciała heterofilne; reaktywność krzyżowa z przeciwciałami specyficznymi dla wirusów półpaśca, cytomegalii i wirusa Epsteina-Barr (EBV). Zbyt szybkie wykonanie oznaczenia po zakażeniu pierwotnym; supresja układu odpornościowego.